Ter voorbereiding op de emigratie was het handig om nog een keer op vakantie te gaan. We kunnen dan nog zaken regelen, contacten leggen en onderhouden en actief opties onderzoeken. Dit keer dan ook gekozen om in een woonwijk een huis te huren en niet op een resort of hotel. Dat is een goede keuze geweest. We draaien gewoon mee met gezinnen die hier een eigen huis hebben en zien het dagelijkse leven van dichtbij. Om zo centraal mogelijk te zitten hebben we een huis op Grote Berg gehuurd. De reistijd naar zowel het uiterste puntje van Willemstad als Westpunt is dan ongeveer gelijk. De supermarkten zijn makkelijk bereikbaar en mochten we willen, dan is het strand ook dichtbij.
In 1,5 week tijd hebben we wel 15 minuten in de zee gelegen. We zijn te druk bezig met andere dingen. Huizen kijken, afspraken nakomen, bezoeken van rescue organisaties, etc. We komen zoveel leuke mensen tegen die heel open met je dingen bespreken. Waar dien je op te letten, wat is handig, wat is niet handig. Erg leerzaam en wij zuigen die informatie als een spons op.
Degenen die mij kennen weten dat alles iets anders verloopt in mijn leven dan bij andere mensen. Zo ook hier. We hebben dus gewoon een auto gekocht, die een half jaar nog mag logeren bij iemand, totdat we arriveren. Waarom? Die auto is één van mijn dromen en daar stond ie zomaar op internet. We zijn fantastisch geholpen en voorgelicht en ik tel echt de dagen af dat we permanent van dit supercoole voertuig mogen genieten.
Mocht je een auto willen huren of willen kopen op Curaçao, dan kan ik je zeker deze adressen aanraden. www.autohurenopcuracao.nl en autokopenopcuracao.com
Ook voor je vakantie huurauto dus. Wij rijden nu ook rond in een auto die we via hen hebben gehuurd. Kan gewoon via de site en je krijgt netjes antwoord en alles wordt keurig geregeld voor een zeer betaalbare prijs.
Het inburgeren gaat rap en helemaal als je je in een woonwijk bevindt, waar je geen back-up hebt van een receptie waar je iets kan melden en dat het voor je geregeld wordt. Van de week hadden we een aantal uren geen water. Gelukkig heb ik altijd een fles in de koelkast staan en we hadden bier, dus geen dorst geleden. Maar je kan niet afwassen, niet douchen, geen wc doorspoelen (ja 1 x hahaha) en dergelijke. In de chillmodus op de porch afwachten dus. Er is ook wat gedonder met het elektriciteitsnet. Van de week was er al een storing en gisterenavond om 23.30 uur zaten we bij ons laatste drankje op de porch ineens compleet in het donker. POEF alles uit. En het vreemde was... de straatverlichting deed het gewoon. De buren hadden Aquaelectra gebeld en die stonden al heel snel in de straat met 2 auto's. Het is echt heel grappig hoe dat hier gaat. Wij hebben er nog maar een extra drankje bij gepakt. Babbelende mannen. Heen en weer lopen en rijden en echt geen idee wat ze nou aan het doen waren, maar het was druk in de Cul de Sac. We zijn uiteindelijk toch maar naar bed gegaan, want de ogen wilden niet meer zo makkelijk open blijven. Maar ja, geen stroom, dus ook geen airco of ventilator. Hoort erbij en we zijn in slaap gevallen. We hadden wel de ventilator aangezet en 's nachts werden we wakker van een briesje. We hadden weer stroom. Alleen vanochtend bleek dat we geen 220 V hadden, alleen maar 110 V. Dat was jammer, want het koffiezetapparaat doet het dan niet. Gelukkig is er ervaring met kamperen, dus een trechter met een zakje erin en warm water opgieten doet het ook. Koffie is essentieel in de ochtend.
Gisteren deed de wasmachine raar. Natuurlijk met een was erin. Klepje open en de badkamer blank. Shit water werd niet afgepompt. Dweilen, water opvangen en de was kletsnat opgehangen. Droogt vanzelf. Maar wassen zit er even niet in, want die zit dus ook op de 220 V. Planning gaat dus niet door om het beddengoed te wassen. Dat doen we dan wel een andere keer.
We zijn bijna elke dag nu richting Willemstad gereden voor allerlei afspraken. Als je weet dat ze iets anders rijden dan in Nederland, dan weet je ook dat je goed mag opletten. De richtingaanwijzers worden hier niet of nauwelijks gebruikt. Ze remmen en slaan af. Remlichten willen ook nog wel eens ontbreken. In Willemstad is het ook niet verstandig om op tijden te rijden dat de scholen uitgaan. Je staat dan in de file. En rij je op de snelle wegen, dan mag je links en rechts inhalen. Ik moet zeggen dat ik daar geen problemen mee heb, ik doe net zo hard mee hierin. Je ruimte zoeken en gas geven. Wat ook nog een aandachtspunt is, dat je op de doorgaande weg voorrang hebt. Kom je van rechts, dan heb je dus pech. Voorrang nemen is levensgevaarlijk, dus ga je hier rijden wees dan gewaarschuwd. Ook dat vind ik overigens wel fijn. Jij rijdt rechtdoor, dus je gaat voor. Hier en daar zijn de wegen ronduit slecht en ze hebben tegenwoordig ook de rotonde kolder uitgevonden. Rotondes zijn de ene keer met en de andere keer zonder voorrang en zelfs op de grote rotonde richting Hato heb je van de ene kant voorrang maar bij de volgende mogelijkheid moet je voorrang verlenen. Ach het went heel snel, althans voor mij.
De afgelopen week heb ik 4 workshops gegeven ten behoeve van de Stichting I-Animal, die onder andere sterilisatieprojecten steunt en hondenhuizen bouwt. We hebben 1200 gulden opgehaald, dat is zo'n 600 euro. Fantastisch dus! De honden en katten op het eiland zijn een groot probleem. Er is een enorm overschot. Dieren zwerven rond en vermeerderen zich enorm snel. Maar ook worden dieren en nestjes pups of kittens gedumpt in de mondi (het buitengebied waar niemand woont). En daarnaast worden er ook honden en katten in tuinen gehouden en verwaarloosd, simpelweg ook door het ontbreken van educatie hierover.
We zijn de afgelopen week op diverse plekken geweest die zorgen voor gewonde, gedumpte of verwaarloosde dieren. Zo hebben wij Stichting Carf bezocht en Stichting DOG, maar ook zijn we naar het dierenasiel geweest. En er staan nog een paar bezoeken op het programma. Alles zit echt overvol. En er worden nu ook gewoon dieren geweigerd of worden maar ingeslapen. Het is triest, maar alle stichtingen, opvang en fosters zitten tot aan de nek in honden en katten. Veelal gedumpt, maar ook door onwetendheid niet gesteriliseerd en toch zwanger geraakt. De nestjes stapelen zich op. Elke stichting/foster/opvang doet z'n stinkende best. En er zijn zelfs voedselprogramma's. Mensen die elke dag rondrijden om zwerfhonden en zwerfkatten te voeren, van medicatie te voorzien en vangen en ze steriliseren. Feed Friends is daar een voorbeeld van. De honden die het kunnen redden buiten, worden na de sterilisatie weer teruggezet in de omgeving waar ze vandaan kwamen. Door ze te voorzien van medicatie dragen ze ook weer minder makkelijk ziektes over en krijgen ze geen teken en vlooien. Dat kan namelijk ook weer zorgen voor karpattenziekte (tekenziekte), waardoor nog meer medicatie benodigd zou zijn. Een prachtig controleprogramma, maar soms is het een druppel op een gloeiende plaat. In ieder geval wordt er volop aan gewerkt.
Het meest trieste wat ik heb gezien was toch wel het dierenasiel. De overgrote meerderheid aan honden en katten die geadopteerd kunnen worden, zowel via de stichtingen als het dierenasiel, zijn gezond. Het is dan ook in en in triest om deze gezonde dieren met zoveel bij elkaar te zien in hokken, wachtend op een aai of knuffel. Ik kon werkelijk waar bij elke kennel mijn hand gewoon naar binnen steken en werd besnuffeld en kreeg likjes. Sommigen kwamen tegen het hekwerk gedrukt staan om een aai te ontvangen. Je hart huilt ervan als je daar staat.
Ja, ook dat is Curaçao. Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn met cocktails op de beach. Maar toch hou ik van dit eiland. Met z'n mooie en minder mooie kanten. Met de mensen die echt hartelijk zijn, als je er zelf ook voor open staat.
Tip! Ben beleefd. Zeg u en meneer en mevrouw. Geef een glimlach en relax. En misschien komt het door mijn leeftijd en mijn opvoeding, maar ik vind het fijn om weer beleefdheid te ervaren.
En nu weer hard aan de slag op zoek naar een huis. Wordt vervolgd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten