Het voorlopig koopcontract getekend. Een spannende periode afwachten en na een tijdje kom je op een dag terug van je werk en zie je een bordje verkocht staan. Dan wordt het wel heel echt allemaal. Ondertussen waren we al wat dozen aan het inpakken en spullen aan het opruimen en verkopen, maar nu staat het er wit op rood.
Kriebels? Ja! Spijt? Nee!
Het is wel een chaos in huis met spullen in dozen en kasten uit elkaar. Ondertussen heel goed nadenken wat er in de dozen nu gaat, die we ruim een half jaar niet gaan uitpakken. Stickers erop plakken met de omschrijving van de inhoud. Dozen nummeren en op een lijst in Excel bijhouden. Dan kan ik die straks uitprinten en afvinken wat er in de container gaat en wat er weer uit komt.
De kledingkast is zorgvuldig doorgespit. Wat we wel mee willen nemen, maar de aankomende maanden niet nodig hebben, pakken we al in dozen. Wat we het resterende jaar nog denken nodig te hebben laten we liggen en kleding die we aan het einde van deze periode niet meer nodig hebben en nog bruikbaar zijn, doneren we aan het goede doel.
Ondertussen heb ik ook meteen de koffers maar ingepakt voor de (werk)vakantie binnenkort. Als je toch bezig bent, dan is dat ook maar klaar. Meteen de koffers gewogen. Mag 23 kilo meenemen met KLM en ze wegen allebei 21 kilo. Ha, weer trots op mezelf.
De grootste uitdaging is het twee keer verhuizen in een half jaar tijd. Eerst van dit huis naar een tijdelijke locatie, die we nog niet eens hebben en daarna de grote stap.
Een huis huren in Nederland is ook nog een issue. Kom niet te vroeg met de vraag naar een huurhuis, want dan wordt je gewoon verteld dat je anderhalve maand voordat je moet verhuizen nog maar eens terug mag bellen. De huurhuizenmarkt schijnt echt supersnel te gaan. En niet alle huizen zijn voor een korte periode te huur. Sommige huizen dien je minimaal 12 maanden te huren, andere huizen minimaal 6 maanden. Dan kun je nog kiezen voor een vakantiepark, maar dan moet je nog wel even de kosten van een inboedel opslag erbij rekenen. Want op een vakantiepark of in een stacaravan kun je niet je hele inboedel meenemen.
Laatst zei iemand tegen me... joh, jij wilde toch avontuur, nou die krijg je...
En ze heeft een puntje hiermee. Voor mezelf is dat ook geen probleem, alleen dien ik nog wel rekening te houden met de honden en een moeder en uiteraard mijn partner.
Maar één ding is zeker, er zit beweging in en hierdoor leren we om niet te snel in de stress te schieten bij onzekerheden.
Overigens kan ik me heel goed voorstellen dat dit soort onzekerheden mensen ervan weerhoudt om stappen te ondernemen voor een emigratie. Heel je systeem van normen, waarden, ervaringen, zekerheden gaat op de schop. Je hersenen draaien overuren en gaan soms in je dromen tijdens je slaap met je op de loop. Doemscenario's vieren hoogtij. De enige tip die ik daarvoor kan geven, is om vooral rustig te blijven en je niet gek te laten maken, hoe moeilijk dat soms ook kan zijn. Hou voor jezelf vooral de daadwerkelijke reden van de emigratie in het vizier. Voor ons is dat het klimaat. Natuurlijk moeten we er straks hard voor werken, maar dat doen we hier ook al. En natuurlijk is niet alles rozengeur en maneschijn, maar dat is het hier ook niet. Overal is wel wat. Maar bijna overal kun je in je primaire behoeften voorzien.
Overigens is een buffertje in geld wel aan te raden. Zorg als je gaat emigreren dat je niet op een houtje hoeft te bijten de eerste maanden tot een jaar. Dat geeft rust en geeft je de tijd om over andere mogelijkheden na te denken. Neem ook tijdens de voorbereidingen af en toe gewoon je rust om dingen te verwerken.
We hadden bedacht om kostenbesparend met TUI te gaan vliegen. Dat scheelt echt veel geld met het vervoer van de honden. Maar van de week lazen we dat er gedonder is met de vliegtuigen en er andere maatschappijen worden ingehuurd, waar geen dieren mee vervoerd mogen worden. OMG dat zie ik echt niet zitten als ik wel in het vliegtuig mag stappen, maar mijn honden mogen er niet in ... NO WAY!
Dus we hebben besloten niet hierop te besparen en met onze vertrouwde maatschappij KLM te gaan vliegen. Overigens is dit met een moeder die slecht ter been is ook prettiger. De service is fijner, het personeel vriendelijker en op zo'n stress reis wil je gewoon geen gedonder of zo min mogelijk gedonder.
Dus KLM maak je borst maar nat. 😜
Afscheid nemen van spullen kan af en toe net zo hard binnenkomen als afscheid nemen van mensen. Zo heb ik een auto verkocht en ergens gaat dat aan het hart, want daar heb ik ook keihard voor gewerkt en gespaard. Ik was zo trots toen ik hem kocht en af mocht halen. Maar hij krijgt een mooie bestemming.
Bij elk item wat je in je handen neemt in huis denk je na of je dit mee gaat nemen en ik weet zeker dat we nog overbodige spullen uit gaan pakken als we daar zitten, maar goed die kunnen we ook daar nog wel weer verkopen of weggeven.
Afbouwen van de werkzaamheden is ook best heftig. Van de week hebben we drie nieuwe puppy cursisten een negatief antwoord moeten geven op de vraag of ze bij ons cursus konden komen volgen. Dat ging ons enorm aan het hart. Maar ik kan het voor mezelf niet verkroppen als ik die mensen laat komen en dan per 1 augustus moet zeggen... sorry, bij ons kunt u niet verder, want wij verhuizen. Dat strookt niet met mijn klantenservice. Valse hoop daar hou ik niet van. We hebben dus nu nog maar een heel klein groepje over en dat is helemaal prima, maar ook moeilijk.
Ondertussen verzamelen we van alle post de adreslabels die we of af gaan zeggen of op gaan zeggen. Gelukkig hebben we daar niet zo heel veel van, dat is wel een voordeel van het digitale tijdperk waarin we leven. Al met al is het een hoop geregel en nadenkwerk.
En zo ben je stapje voor stapje bezig om veranderingen door te voeren en te accepteren. Binnenkort gaan we voor een paar weken naar Curaçao om daar al wat voor te bereiden, maar ook om even op adem te komen. Als we terug zijn dan hebben we nog ruim zes maanden om af te tellen naar de definitieve stap. De tijd vliegt echt razendsnel voorbij nu. En aan de ene kant is dat spannend, maar aan de andere kant ook hartstikke fijn.
Het is allemaal heel erg dubbel. Met nog acht maanden te gaan, bevinden we ons dus nu in de dubbele periode, in afwachting van de afsluitende periode en daarna de opnieuw startende periode. Gelukkig kunnen we er lekker over babbelen met elkaar en met anderen en dat helpt de mentale verwerking enorm. Dus zit je ook in zo'n situatie, praat er dan veel over met anderen.
Voor mezelf hou ik ook een checklist bij, wat nog te regelen en wanneer. Daar kijk ik dan elke twee weken even op om zelf op schema te blijven.
Voor nu... voorbereiden van de (werk)vakantie, bij terugkomst huurhuis regelen en focus leggen op de tussentijdse verhuizing.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten