Met honden werken is voor veel mensen de ultieme wens of
droom. Dat is begrijpelijk, want honden zijn nu eenmaal fantastische wezens. In
alle soorten en maten delen ze met ons hun leven. Het is echter een sprookje om
te denken dat je zo leuk met honden kan werken de hele dag. Je hebt
voornamelijk te maken met het menselijke aspect als je onderneemt in
hondenland. De mens achter de hond is waar je vooral mee te maken krijgt en dat
is voor velen een desillusie. Je ziet dan ook veel energieke startende
ondernemers, die binnen een paar jaar weer stoppen met hun onderneming.
En niet alleen binnen de groep van ondernemers is er
verloop, maar er is ook zeker een groot verloop van instructeurs binnen
verenigingen en clubs. Ook dat heeft vaak te maken met het menselijke aspect.
Binnen een groep gepassioneerde hondenliefhebbers werken is een flinke
uitdaging. Iedereen heeft een eigen mening, inzichten en ervaringen en handelt
naar eigen kunnen. Daarmee wordt vaak ook kennis en kunde die in de afgelopen
jaren is verworven als absolute waarheid verkocht aan de startende
instructeurs. De instructeurs die verder willen leren en nieuwe ervaringen en informatie
opdoen middels boeken, seminars en opleidingen lopen binnen een vereniging of
club vaak tegen een muur op met hun nieuw verworden kennis.
We doen het al jaren zo en dat werkt prima, dus waarom
zouden we veranderen? En dat is ergens ook te begrijpen, want veranderingen
zijn voor mensen best spannend. En zeker als je al zoveel jaren vastgeroest zit
binnen je eigen kennis en kunde. Daarmee beweer ik niet dat dit slechte kennis
en kunde is, maar het zijn vaak wel inzichten die, zoals ik dat noem, zoooo
1980 zijn.
We zijn op zoek. Op zoek naar onszelf, op zoek naar
waarheden, op zoek naar bevestiging, op zoek naar het ultieme idee, etc. En dat
maakt het steeds ondoorzichtiger voor de reguliere hondenbezitter.
Het is jammer dat er zoveel diversiteit is ontstaan de
afgelopen jaren. Dat maakt ook dat binnen hondenland mensen met een iets
afwijkende mening een berg met rottigheid over zich heen krijgen als ze maar
iets anders durven te beweren dan wat de meerderheid op dat moment meent wat de
waarheid is. Is er maar één waarheid?
Welnee, er zijn meerdere waarheden en het is maar net de vraag wat jouw
ervaringen zijn uit het verleden, die maken dat je een waarheid aanhangt.
De trainingen die al jaren als eenheidsworst worden
aangeboden aan hondenbezitters zijn een product van mensen met hun eigen
waarheden. Ooit heeft iemand eens bedacht dat een hond links van de eigenaar
moet lopen. En decennia later volgen vele schapen die waarheid, van iemand die
waarschijnlijk al lang en breed is overleden, nog steeds op. Best krom
eigenlijk als we kijken naar de nieuwe inzichten die overal ter wereld in het
onderwijs worden toegepast, dat er in
hondenland nog steeds legio mensen blijven zwemmen in het steeds kleiner
wordende plasje van oude inzichten.
Vernieuwen betekent in veel gevallen ook veranderen en daar
ligt nou net de pijnprikkel. Veranderen is eng, onbekend wat dat zal brengen en
wat het met de mens, die de verandering doorstaat, zal doen. Heel langzaam zien
we dat er steeds meer variatie gaat ontstaan in het aanbod van de trainingen.
En dat steeds meer mensen die met een hond naar een hondenschool gaan andere
wensen blijken te hebben, dan wat er door de grote eenheidsworst wordt aangeboden.
Maar dat heeft ook een weerslag de andere kant op. Creativiteit wordt uitgebuit
en er ontstaan steeds excessievere waarheden. Waar vroeger de hond gewoon hond
was, wordt deze nu blootgesteld aan een antropomorfe wereld. De hond wordt
ingezet als coach, spiegel, therapeut, sportman/vrouw, ziektemelder, etc.
Waar de hond vroeger het erf bewaakte en meedraaide in het
gezin, wordt deze nu ingezet als tool en wordt er verwacht dat hij deelneemt
aan alle activiteiten die het gezin buitenshuis onderneemt. Dat is nogal een
verandering.
Maar deze verandering dient de hond dus wel te doorstaan.
Terwijl er nog steeds hondentrainingen worden aangeboden die niet mee veranderd
zijn. De flexibiliteit van honden is overigens enorm, want in veel van de
gevallen lukt dat dus ook gewoon. Echter er zijn legio voorbeelden van
mislukking. Hier hebben creatieve mensen ook op ingespeeld en kun je met de
hond tegenwoordig naar de fysiotherapeut, chiropractor, orthopeed, osteopaat,
masseur, holistisch genezer, dierentolk en dergelijke.
Daarmee verbloemen we en maken we het voor het gevoel van de
mens weer oké dat we zoveel flexibiliteit van de honden verwachten. Als je iets
stuk maakt bij de hond fysiek of mentaal, dan zijn er genoeg mogelijkheden om
dat weer te kunnen herstellen.
Begrijp me niet verkeerd, het is prima dat er zoveel keuze
is tegenwoordig, maar af en toe zie je door de bomen het bos niet meer. Vooral
ook omdat er in hondenland zo enorm weinig erkende beroepen zijn. Iedereen mag
zich instructeur, hondencoach, gedragstherapeut, masseur, therapiebegeleider en
dierentolk noemen. Daar is helemaal niets voor vastgelegd.
Met een aantal
professionals wordt er getracht om hier toch enige verandering in te krijgen,
maar de reguliere hondenbezitter is het spoor gewoonweg bijster in hondenland.
Wie is nu wel goed bezig, wie heeft nu wel de wijsheid in pacht, waar kan ik
een vertrouwd adres vinden? Eerlijk gezegd wordt het steeds moeilijker. Want
ook de professionals onderling worden steeds kieskeuriger naar elkaar. Dat moet
ook wel. Er schieten overal hondenscholen als paddenstoelen uit de grond. Het
is een vrij beroep, dus daar is niets aan te doen. Het is echter wel jammer dat
er veel mensen zijn die onwaarheden vermelden als het gaat om opleidingen en
achtergrond die ze zelf hebben, betrouwbaar over willen komen en via internet
mooie reclame voor zichzelf maken om ook een graantje mee te pikken om een
extra euro te verdienen naast hun reguliere inkomen.
Aan de andere kant is het ook weer een mooie ontwikkeling dat professionals zich gaan clusteren en er overkoepelende organisaties ontstaan, die nog enige vinger aan de pols houden, maar ook daar gaat het alleen nog om behaalde papiertjes en nog niet om de kwaliteit van het lesgeven op zich.
Mijn wens is in ieder geval dat de mensen die zo vastgeroest zitten in het 'oude', zich ook een open durven stellen voor het 'nieuwe' en zelf ook eens durven te groeien en ontplooien. De wereld verandert om ons heen en als je alleen maar vasthoudt aan je oude denkbeelden en theorieën, dan mis je een heleboel informatie en wordt het plasje waarin je je beweegt steeds kleiner. En probeer elkaars kop er nou eens niet meteen af te slaan op de social media als iemand een andere mening is toegedaan. Ook al is jouw mening anders dan die van een ander, dat wil nog niet zeggen dat jij dan wel de wijsheid in pacht hebt. Met de veranderende wereld, waarin we bijna alleen nog digitaal communiceren, is het lastig om goed te kunnen discussiëren. Veroordelen is makkelijk, respectvol in gesprek gaan is erg lastig. Maar daar zie ik dus een mooie uitdaging in de toekomst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten