Werk of Passie

Werken, wat is werk? Iets wat je moet doen, iets wat je wil doen? Voor mij is werk datgene wat ik niet zo heel graag doe. Opruimen, schoonmaken, het is niet zo mijn ding. Dat is voor mij werken. Iets waar ik me toe moet zetten. Studeren voor een examen is voor mij ook werk. Doe ik ook niet graag. Ik vind het fantastisch om nieuwe dingen te leren en er over te lezen, maar studeren om een toets af te leggen, dat doe ik niet graag. Ik heb een nacht achter de pc gezeten tot 03.00 uur. Heb ik gewerkt? Nou, nee niet echt, ik vond het leuk om te doen, dat er wat tijdsdruk achter zat was minder plezierig, maar goed het resultaat is er en dan ben je best trots dat je een eigen website hebt gemaakt.

Lekker aan de slag met dingen die ik leuk vind. Sommige mensen noemen het werk, ik noem het plezier! Mensen ontmoeten en begeleiden. Dat ik daar geld mee verdien, tja, je zou het werk kunnen noemen dan, maar voor mij is het mijn passie. Op feestdagen ben ik ook bezig met mijn passie. Het is dan wat rustiger tijdens de lessen, maar dat boeit mij niet. De cursisten die er wel zijn op die dag genieten van heel veel persoonlijke aandacht en soms dus een privéles. Heerlijk is dat, je volledig kunnen richten op 1 of 2 mensen. Soms is het ook nog eens net even nodig om een bepaalde oefening duidelijk te maken en om mensen net dat stukje zekerheid mee te geven wat nog ontbrak. Ik neem dan mijn eigen vriendje mee. Mijn Pandaman die me assisteert tijdens de les en waarmee ik zo fijn dingen kan laten zien. Ik ben ook wel blij dat hij nu een leeftijd heeft bereikt dat het wat makkelijker kan. 

En soms is er tijdens het uitvoeren van mijn passie toch weer een stukje werk te vinden. Zo'n einde van het kwartaal als alle cijfertjes moeten kloppen. Ik prijs me dan weer gelukkig als alles de deur uit kan naar de boekhouder, die de puntjes op de i zet voor me. Fijn dat er mensen zijn met een ander passie en dat je met elkaar mag samenwerken. Ik maak graag gebruik van mensen met een andere passie. Mijn auto breng ik naar de garage, die mannen daar vinden het heerlijk om te klussen aan de auto. De tuin, daar zijn mensen met een tuinpassie voor en laatst heb ik iemand ontmoet met een passie voor het uitspitten van verzekeringen, hypotheken en dat soort dingen... die dingen die mij niet boeien, maar waar ik graag weer iemand voor inhuur, zodat we samen kunnen genieten van onze passies en elkaar kunnen helpen om te voorzien in ons levensonderhoud. Elke deurklink die je vastpakt kost nou eenmaal geld tegenwoordig. 

Voor sommigen is het lastig te bevatten dat de passie die ik ten uitvoer breng geld kost en dat er betaald mag worden om daarvan te kunnen leren en profiteren. In het begin vond ik het dan ook moeilijk om voor mijn diensten geld te moeten vragen. Ik doe tenslotte iets dat ik leuk vind. Ik voelde mij dan soms ook verplicht om me te verdedigen dat ook ik kosten heb aan huis, huishouden, boodschappen, verzekeringen, huur van de locatie, spullen die aangeschaft moeten worden voor de hondenschool om de lessen te kunnen verzorgen, de instructeurs die betaald dienen te worden, opleidingen, cursussen en workshops om kennis te onderhouden, het onderhoud van mijn auto, brandstof, de dierenarts, eten voor de honden en vele andere verplichtingen. En er is niemand die mij zomaar een pakje geld geeft aan het einde van de maand.

Wat ik doe is dus geen vrijwilligerswerk, die naast een regulier betaalde baan gedaan wordt. Nee, dit is mijn beroep, dit doe ik om mijzelf te kunnen voorzien in mijn levensonderhoud. En ja, dit is iets wat ik heel graag doe en waar ik ontzettend veel plezier in heb. En daar ben ik 24/7 mee bezig. Als ik 's morgens opsta, dan is het eerste wat ik doe de honden uitlaten en daarna ga ik direct aan de slag. Ja, de hele dag tot en met 's avonds en soms 's nachts. Ik ben directeur, office manager, financieel medewerker, marketing manager, hondenuitlaatservice, huisvrouw, redacteur, it-medewerker, auteur, vormgever, kok, administratief medewerker, instructeur, sociaal medewerker, coach, trainer, opleider, etc. etc.

Als ik mensen vertel dat ik na 5 jaar weer eens een weekje 'vakantie' ga nemen, dan wordt er vaak verbaasd gereageerd. Waarom ga je niet gewoon? Nou, dat kost geld. Als ik geen lessen draai, dan verdien ik niks. Maar dan heb ik wel kosten van de vakantie. Dat is dus dubbel op. Niets verdienen, maar wel moeten betalen. Dit jaar combineer ik een paar dagen vrij met afspraken in het buitenland voor mijn passie (werk?) om te zorgen dat het volgende project ook weer een succes kan worden. Investeren dus. En dat is wat je als zelfstandig ondernemer doet. Investeren in datgene wat iets op kan leveren, maar eerst geld kost. 

Vergeet niet dat van elke euro die verdiend wordt door een zelfstandig ondernemer, er 21% btw over afgedragen dient te worden. Daarna komt de inkomstenbelasting er nog overheen en dan hebben we het nog niet over de verzekeringen en andere kosten die er nog vanaf gaan.

Dus als mensen mij aangeven dat het duur is om een workshop of les te volgen, dan vraag ik of zij werken voor een baas/bedrijf en of zij daar een salaris voor ontvangen. Of zij moeten betalen voor boodschappen, het rijden in een auto, de garage betalen, de boekhouder betalen, de tuinman betalen, een vakantie betalen, uit eten gaan en daarvoor meer betalen dan dat ze het zelf koken, betalen voor een concert van een artiest, betalen voor een cursus i.v.m. bijscholing voor hun werk.... Ja, dat is toch normaal??!! Inderdaad, dat is dus net zo normaal als dat ik voor mijn diensten geld mag vragen. In de hondenwereld is het woord 'commercieel' een beetje vies woord. Ik pleit al jaren voor een verschoning van dit woord. En laatst bij een congres kwam naar voren dat commercieel zijn echt niet zo vies is. Verrassend... voor mij niet. Ondernemen betekent hard werken. Het voordeel van ondernemen is wel dat je met iets bezig mag zijn wat je zelf leuk vindt. Dat je geld mag verdienen met je passie.

Tegenwoordig schroom ik dan ook niet meer om gewoon mijn prijs te vragen. Zolang ik kwaliteit lever, mag dat ook betaald worden. Een keuze die gemaakt moet worden om te kunnen leven in onze maatschappij. Ik zeg niet vaak 'moet', maar ja we moeten nu eenmaal belasting betalen en meegaan met de tijd, anders kun je als zelfstandig ondernemer niet overleven. 

Dus hardwerkende zelfstandig ondernemers van hondenminnend Nederland, commercieel zijn is niet vies of raar, maar een goed recht voor mensen die kwaliteit leveren en zich bijscholen en kennis vergaren om andere hondenminnende mensen te helpen, begeleiden en te plezieren, om honden te helpen een mooier leven te kunnen hebben. 

De ene noemt het werk. Ik noem het mijn passie.
Mijn dagelijkse bezigheden zijn mijn passie. Ik verdien geld met mijn passie. Ik leef voor en van mijn passie. Ik geniet van mijn passie. Mensen helpen en begeleiden. En dat daar ook nog honden bij aanwezig zijn, maakt het alleen maar superleuk, interessant en maakt het nog waardevoller om mee bezig te zijn.
Ik doe dit met mijn hart, ziel en zaligheid. Ik bevind mij in een flow van zaken doen en bezig zijn met mijn passie. 

Doe jij ook wat je leuk vindt? Is jouw leven en datgene waar je geld mee verdient waardevol? Kun je daar je passie in kwijt? Vind je daar je passie in terug? Maak ik je nu bewust van iets? Ga je zelf iets ondernemen? Vind je dat te lastig?
Echt al je keuzes in het leven zijn goed! Doe vooral datgene wat bij je past. De ene mens is accountant, de ander is automonteur en weer een ander kan tuinhuisjes bouwen. Alles is goed, maar doe vooral datgene wat bij je past en waar je zelf gelukkig van wordt.

Werk of Passie ?

Waar krijg jij energie van?

Foto: Pasen 2008 met Renno, Bobby en Jesse

Energie opdoen, maar hoe dan? Drukke tijden, afspraken vullen de agenda, verplichtingen overal en nergens. Telefoon, computer, tablet, televisie... alles staat bol met informatie. Je hebt het gevoel dat je uit elkaar getrokken wordt door van alles en iedereen. Je wil nog zoveel doen en er blijft veel werk liggen, vooral de vervelende werkjes. Je hebt er geen zin in, gaat op de bank hangen, pakt een boek erbij of zet een film op en laat de boel de boel. Even niks aan je hoofd, even geen extra informatie. Lekker!


Maar ja, na dat boek of die film ligt er nog meer. Want die tijd had je misschien wel beter kunnen besteden. 

Mensen hebben tegenwoordig een zeer drukke agenda. Werk, verjaardagen, clubs, afspraken, afspraken en nog eens afspraken. En tussendoor met de telefoon of tablet in de weer om dat ook nog allemaal bij te houden. Kinderen hebben een agenda en zelfs honden hebben soms een agenda. Er wordt veel gepland en ondernomen en elk 'vrije' momentje wordt benut.

Aan het begin van de lessen zien we mensen vaak gehaast aan komen, hoofd nog vol met met wat nog te doen, emoties over wat ze hebben meegemaakt en soms gewoon helemaal niet lekker in hun vel. Meestal zie ik het meteen. Soms laat ik het voor wat het is, maar het gebeurt ook dat ik even doorvraag. En vaak is dat ook in het belang van de hond. Als de mens niet lekker in z'n velletje zit, dan wordt het niks met de training met de hond. Dat is jammer, dus hup een kop koffie erin en doorvragen. Ik heb ook wel eens een kwartiertje de hond overgenomen en ben er zelf mee gaan trainen, puur om de mens een rustmoment te gunnen en bij te laten komen van al het stressen.  Mens blij, hond blij, leuke training en ze kunnen er weer even tegen.
 

Mensen die naar de cursus komen krijgen vaak een 'zen' ervaring van een uurtje. Even niks anders dan samenwerken met je hond en genieten van alle fijne momenten.  Een uitje, maar ja, die moet wel in de agenda passen natuurlijk. Waar wij een paar jaar terug nog zagen dat mensen nog even na bleven kletsen onder het genot van een "bakkie leut", zien we steeds vaker dat er kort op elkaar afspraken worden gepland en de tijd er niet meer zo voor is. Ik snap dat wel, maar vind het ook jammer voor die mensen dat ze niet nog even 10 minuten extra pakken. 


Ik merk vooral ook bij mijzelf dat het lastig is om 'vrije tijd' te nemen. En toch moet je zo af en toe eens de knop omdraaien en even helemaal niks doen. Vandaag heb ik ook z'n draaiknop gevonden. Ik zat naar mijn beeldscherm te staren en er kwam gewoon helemaal niets meer uit. Berichten en filmpjes met trieste boodschappen, mailbox vol met met vragen en ik kan me er even niet toe zetten om ze vol overgave te gaan beantwoorden. Het was allemaal toch ietsje te veel de afgelopen dagen. 
Voordat ik instort, wat ik overigens heel goed kan aanvoelen (been there, seen that, got a t-shirt of it), maak ik even een pas op de plaats. Knop omdraaien, pc scherm uit en even niks. Batterijtje mag worden opgeladen. Ik hang mezelf aan het zuurstof van de boslucht en ga daarna nutteloos (is het wel nutteloos?) genieten van hondjes om me heen en gewoon niks!!

Heerlijk! Dat heb je soms nodig, hoewel ik ook weet dat er na het "niksmoment" weer genoeg te doen is. Daar kon ik vroeger minder goed mee omgaan, zat dan in mijn "niksmoment" alweer te stressen dat er zoveel werk lag. Tegenwoordig kan ik ook gewoon lak hebben aan werk wat er nog ligt. Is ook niet altijd even handig, maar goed, ik heb ook maar 1 lichaam en dat heeft af en toe ook tijd nodig om bij te trekken. Als je dan ook nog eens geen 18 meer bent, merk je dat het bijtrekken iets langere tijd in beslag neemt.

Maar hé, we leven maar 1 keer. Dus doe gewoon wat je wil doen. Ik ga al jaren niet meer naar verjaardagen, daar heb ik helemaal niets mee. Ook mijn eigen verjaardag vier ik niet meer. Ik zie er het nut niet van in. Ik irriteerde me vaak aan het geneuzel (gesprekken) onderling en kwam dan thuis met een gevoel van... nou, en wat hebben we vandaag opgestoken, wat heb ik er aan gehad? 
Feestdagen heb ik ook weinig mee. We MOETEN het maar gezellig hebben. Ik vind het helemaal niet gezellig, irriteer me dood aan de onnodige vreetpartijen en de oeverloze discussies over dingen waar mensen zich aan ergeren. Als je je zo ergert, doe er dan iets aan!! 

Dat doe ik dus ook. Ik ga er niet meer naartoe. Ik heb een hekel aan MOETEN en doe mezelf er te kort mee. Afschaffen die hap. In de winkels merk ik altijd dat we weer naar een 'feestdag' toe leven. Druk druk druk, karren vol met snaai en overbodige etenswaren. Ik vraag me werkelijk af of het ook allemaal genuttigd wordt. En mocht je dan toch niet alles in huis hebben, nou dan is hier de supermarkt gewoon open hoor op de betreffende feestdagen. Als ik dan zie dat dat er dus mensen gewoon werken tijdens deze dagen, dan besef ik dat ik niet de enige ben die weinig heeft met 'feestdagen'. Als je het zo belangrijk vindt, dan zou je niet gaan werken op zo'n dag. Toch? Of zouden mensen worden verplicht om te gaan werken? Of halen ze daar hun energie uit?

Afijn, ik haal mijn energie dus uit mijn werk. Mensen begeleiden om samen met hun hond te werken, honden zien stralen en daardoor ook de mens erachter. Heerlijk! Ja, tuurlijk kost het ook energie, maar datgene wat ik er voor terugkrijg is onbetaalbaar. Van de keuze om van mijn hobby mijn beroep te maken, heb ik nog seconde spijt gehad. Ja, ik werk 24/7 en ik ga al 4 jaar niet meer op vakantie en ik ga zeer zelden uit of uit eten. Ja, soms wordt het mij ook wel eens een beetje te veel, maar ik heb nog steeds geen seconde spijt. 

Ik haal mijn energie uit de voldoening die mensen ervaren tijdens de trainingen, ik haal mijn energie uit mijn inspiratiemomenten, ik haal mijn energie uit nieuwe dingen bedenken en uitvoeren, ik haal mijn energie uit lekker eten koken, ik haal mijn energie uit het feit dat mijn bedrijf zo lekker bloeit, ik haal mijn energie uit samen zijn met mijn man en mijn honden. En het boeit me niet waar we dan zijn. Thuis haal ik daar net zoveel energie uit, daar hoef ik niet voor op vakantie. Ik haal mijn energie uit het 'gedoe' gewoon 'gedoe' te laten en te kiezen voor de dingen die ik belangrijk vind in het leven en om te leven.  

Vraag jezelf eens af waarom je de dingen doet die je doet. Waarom ga je ergens naar toe wat je niet leuk vind? Waarom doe je werk wat je niet aanspreekt? Waarom ga je met mensen om die je niet leuk vindt? Waarom verplicht je jezelf ergens toe?
Is het nodig? Word je er gelukkig van? Mis je nou zo ontzettend veel als je iets niet doet of als je iets niet weet? 

Iemand schreef ooit een boek. Wil je gelijk of wil je geluk? 
En dat is de tekst die nog altijd in mijn hoofd hangt. Vroegere collega's schreven ooit een boek: Kun je een rups leren vliegen? en Ben ik in mijn element? Ook die teksten zijn blijven hangen. In de tijd dat ik werkte met deze mensen heb ik zo ontzettend veel geleerd en langzamerhand vallen nog steeds allerlei stukjes op hun plek. Momenten die zeer teleurstellend waren in mijn leven en waar ik destijds pijn in de buik van had, blijken een geschenk te zijn op een later tijdstip. Want als ik die nare ervaringen niet had gehad, dan was ik nu niet waar ik ben. Dankbaar ben ik die mensen dus, die me pijn hebben gedaan en die mijn kwaliteiten niet wilden zien of wilden benutten. Dankbaar ben ik de mensen die mij voorbij lopen en niet met mij persoonlijk willen kennis maken, dankbaar ben ik de mensen die ruzie met mij maken of achter mijn rug nare dingen zeggen.
Dat heeft me gemaakt en maakt me nog steeds wie ik nu ben en daar ben ik trots op.
Daar krijg ik nou energie van.
 
En waar krijg jij energie van?

Leef!! 

Liesbeth Hogendoorn